Εφημερίδα «Εστία»
13 Ιουλίου 2007
Σπυρίδων Ι. Κοκκολιάδης
Αρχιτέκτων
Πολεοδόμος Χωροτάκτης
Επ.
Γεν. Δντής Υπ. Χωροταξίας
Όπως είναι γνωστό σε όλους μας ο Στρατάρχης Τίτο (Γιόσιπ Μπρόζ) το 1944 επεχείρησε να κατασκευάσει ένα Μύθο, κι αυτό το Μύθο με τον καιρό, τις συγκυρίες και την ασύγνωστη αδιαφορία ή επιμελημένη προπαγάνδα διαφόρων ανθελληνικών διεθνών Κέντρων και συμφερόντων να τον μετατρέψει σε υπαρκτό μόρφωμα με την βοήθεια του ψεύδους και άλλων αφελών ή μη πολιτικών οργανισμών της Αριστεράς.
Όντως ο Τίτο ήταν ένας εθνικός Ήρωας των Βορείων Γειτόνων μας και προέβαλε και αντίσταση κατά την Ιταλική και Γερμανική κατοχή με τους αντάρτες κομμουνιστικής ιδεολογίας ή ακόμη ότι απεσκίρτησε από το Σοβιετικό Μπλοκ.
Έπλασε λοιπόν ένα κράτος μέσα στην Ομοσπονδία του, στην Περιοχή των Σκοπίων, όπου και το Ελληνικόν Μοναστήριον, και το ονόμασε με θράσος και «αντιστάσεως μή ούσης» Δημοκρατία της Μακεδονίας. Οι Ηρωϊκές αυτές πράξεις για τους Βορείους Γείτονές μας Σκοπιανούς, που τους έκανε να έχουν κρατική οντότητα από το τίποτε, τον αναβιβάζουν σε μια περιοπή που δικαιολογεί να τον τιμήσουν ως κάτοικοι αυτής της χώρας και όπως όλοι ξέρουμε από την αρχαία ιστορία των Λαών, η Χώρα ή οι κάτοικοι πήραν το όνομά τους ως επί το πλείστον από τα ονόματα Ηρώων ή Οικιστών. Τα παραδείγματα είναι πολυάριθμα κι από την Ευρώπη κι από την Ασία κι από την Ελλάδα, κι από την Αφρική.
Θα παραθέσω παραδείγματος χάριν μερικά, από τον Ίλλον του Τρωός παρήχθει το Ίλιον (Τροία) και οι κάτοικοι Τρώες, από τον Ρώμο παρήχθη η Ρώμη και οι Ρωμαίοι, από τον Μακέδνο, η Μακεδονία και οι Μακεδόνες, από τον Βύζα, το Βυζάντιον και οι Βυζαντινοί, από τον Ίθακο, η Ιθάκη και Ιθακίσιοι, από τον Βήλον, η Βαβυλών και οι Βαβυλώνιοι, από την Αραβία, γυνή του Αιγύπτου, η Αραβία και η Αράβιοι και τόσα άλλα ων ουκ έστιν αριθμός.
Γιατί λοιπόν οι φίλοι μας δεν παραδειγματίζονται από τα βάθη της Ιστορίας που τόσο τους αρέσει και να ονομάσουν την Χώρα τους ΤΙΤΟΝΙΑ και τους κατοίκους της ΤΙΤΟΝΕΣ που είναι μάλιστα τόσον εύηχα;
Υπάρχουν Έλληνες από αυτούς που περιφέρονται στα διάφορα τηλεοπτικά παράθυρα παριστάνοντας τους κήνσορες και λένε σε μας τους «αδαείς»! Μα δεν μπορούμε να επιβάλλουμε εμείς όνομα γιατί έχουν το δικαίωμα του «αυτοπροσδιορισμού».
Και απορεί κανείς, είναι δυνατόν να υπάρχουν Έλληνες τόσο ανόητοι και δήλαιοι, ή μήπως επίορκοι ή αργυρώνητοι ώστε να προσποιούνται ότι δεν μας καταλαβαίνουν; Εμείς δεν επιζητήσαμε να τους επιβάλουμε όνομα, απλώς δεν θέλουμε να οικειοποιηθούν το δικό μας, το «Μακεδονία» και δεν θέλουμε να μας νοθεύσουν την ιστορία μας. Αποσπώντας το Όνομα, αποσπούν συστατικό της Εθνικής μας Κυριαρχίας. Το καταλάβανε τώρα;
Ο Ελληνικός Λαός ανεξάρτητα από επίσημες θέσεις ή πολιτικά κόμματα έχει το δικαίωμα χωρίς να ρωτάει κανένα, σύμφωνα με το άρθρο 14 του Συντάγματος, να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και διά του τύπου, τους στοχασμούς του τηρώντας του νόμους του Κράτους.
Αν ο στοχασμός μας αυτός μας επιβάλλει να προστατεύσουμε την Πατρίδα μας από ξένες επιβουλές και σφετερισμούς του Ονόματος Ελληνικής γης και του Λαού της, το υπέρτατο και περιούσιο στοιχείο της Εθνικής μας καυχήσεως και υποστάσεως (Λαός, Έδαφος, Όνομα ως Εθνική κυριαρχία) θα το πράξουμε, έστω και αν αντιλήψεις Χαρτοφυλακίων ή Κομμάτων είναι διαφορετικές. Δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα να μας καταισχύνει, αποσπώντας το Όνομά μας, γιατί το Σύνταγμά μας θεμελειώνεται στο Όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος και όλες οι Εθνικές μας πράξεις εν Ονόματι αυτού του υπέρτατου νόμου συντελούνται.
Γι’ αυτό αν ο στοχασμός μας θέλει τον έφιππο ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου π.χ. απάνω στον Λυκαβηττό (κοντά στο θέατρο) θα καταβάλουμε όποια προσπάθεια αυτό επιβάλλει, για να το κάνουμε, απτό και ορατό.
Κι ακόμη αν αυτός ο στοχασμός μας θέλει την Διεθνή οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης να λέγεται Διεθνής οδός Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα την λέμε και δεν έχουμε ανάγκη να ρωτήσουμε κανένα.
Αν όμως οι Γείτονές μας έχουν τόση μεγάλη και διακαή επιθυμία να αποκτήσουν ένδοξο όνομα και παρελθόν που τους λείπει, αντί να κάνουν διάφορα τερτίπια με τον Μέγα Αλέξανδρο και ατυχείς απομιμήσεις που να θυμίζουν το άστρο της Βεργίνας για την σημαία τους, δεν έχουν παρά ο Λαός να υψώσει την Γαλανόλευκη Ελληνική Σημαία στα Σκόπια και να έλθουν κοντά μας άμεσα, έντιμα, και λεβέντικα γιατί ξέρουν ποιοι είναι οι πραγματικοί φίλοι. Οι άλλοι (τα ξένα συμφέροντα) που εξωθούν τις ηγεσίες τους σε πλαστογραφήσεις της ιστορίας, σε ψευδεργίες και σε βαυκοπανουργίες που τις καταλαβαίνουν και τα μικρά παιδιά, είναι αμφιβόλου εντιμότητος και ηθικής και πάγια τακτική τους και επιδίωξη, η αρπαγή της Ελληνικής Μακεδονίας. Είναι οι ίδιοι σε κάθε ευκαιρία, όπως παλαιότερα με το προσωπείο της Αριστεράς, σήμερα με την σύμπραξη του ΝΑΤΟ. Ας μη λοιπόν δίνει πίστη ο λαός των Σκοπίων κι ας κλείσει τ’αυτιά του στις γλυκόλαλες σειρήνες που αγοράζουν και πουλούν ελπίδες φρούδες, πρόσκαιρων επαγγελιών, γιατί μια Ελληνική παροιμία ίσως και Σκοπιανή λέει πως «Ο κλέφτης κι ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρεται».
Όταν ο Παρμενίων έδωσε στον Αλέξανδρο την συμβουλή «νύκτωρ... επιθέσθαι τοις Πέρσαις» ο Αλέξανδρος απάντησε «αισχρόν είναι κλέψαι την νίκην». Και δεν την έκλεψε. Αισχρότερον όμως είναι να αφήσουμε να μας κλέψουν τον Αλέξανδρο ως Έλληνα Ήρωα και το όνομα της Μακεδονίας για να το χρησιμοποιήσουν στην συνέχεια ως πολιορκητικό κριό αλώσεως της Ελληνικής γης της Μακεδονίας. Τα αισθήματα που προκαλούσαν η εντιμότητα, η μεγαθυμία και το ήθος του Αλεξάνδρου ακόμη και προς τους αντιπάλους φαίνετα από το ότι, όταν η Μητέρα του Δαρείου πληροφορήθηκε το θάνατο του Αλεξάνδρου στη Βαβυλώνα, επένθησε με τον πιο βίαιο τρόπο κι απεφάσισε να μη βάλει τροφή στο στόμα της και να μην δει ξανά το φως και πέντε μέρες μετά πέθανε. Δεν άντεξε το θάνατο εκείνου που νίκησε τον γιο της. Αυτή ήταν η μεγάλη ηθική νίκη του Αλεξάνδρου όπως παρατηρεί ο Παν. Κανελλόπουλος.
© 2019